- صاحب همت
دارای عزم و اراده، دارای همت
معنی صاحب همت - جستجوی لغت در جدول جو
- صاحب همت (حِ هَِ مْ مَ)
صاحب عزم. دارای اراده: و صاحب همت روشن رأی را گفت معانی کم نیاید. (کلیله و دمنه). و رجوع به همت شود
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پادشاه، برای مثال پرستش نمودش به آیین شاه / که صاحب کمر بود و صاحب کلاه (نظامی۵ - ۹۲۲)
هنرمند، هنرور، برای مثال اگر هست مرد از هنر بهره ور / هنر خود بگوید نه صاحب هنر (سعدی۱ - ۱۵۶)
در دورۀ مغول، مامور جمع آوری مالیات که مالیات رعایا را به اقساط وصول می کرد، در دورۀ صفویه تا قاجار، کسی که مسئول ضبط و نگهداری نوعی اموال دیوانی بود مثلاً صاحب جمع آبدارخانه، صاحب جمع جباخانه، صاحب جمع خزانه
(حِ جَ)
لغت نامه دهخدا
مأمور جمعآوری مالیات در دورۀ مغول. ج، صاحب جمعان: تا رعایا آن را بدو قسط باده و نیم و حق خزانه با صاحب جمعی که در هر ولایت منصوب گشته میرسانند. (تاریخ غازان خانی ص 264) ، در روزگار صفویه صاحب جمع کسی را می گفتند که مسؤول ضبط و تحویل نوعی از اموال دیوانی بود چون: صاحب جمع خزانه، صاحب جمع جباخانه، صاحب جمع قیچاچی خانه (خیاط خانه سلطنتی) ، صاحب جمع میوه خانه، صاحب جمع غانات، صاحب جمع آبدارخانه، صاحب جمع شترخان، صاحب جمع قهوه خانه، صاحب جمع رکابخانه، صاحب جمع مشعلخانه و نقاره خانه، صاحب جمع انبار، صاحب جمع اصطبل، صاحب جمع شربت خانه. (تذکرهالملوک چ مینورسکی صص 45- 52).
(حِ هََ وَ)
لغت نامه دهخدا
بوالهوس. بلهوس. دارای هوس. آنکه به هوای دل رود:
اینجا شکری هست که چندین مگسانند
یا بوالعجبی کاین همه صاحب هوسانند.
سعدی
اینجا شکری هست که چندین مگسانند
یا بوالعجبی کاین همه صاحب هوسانند.
سعدی
(حِ هَُ نَ)
لغت نامه دهخدا
هنرمند. هنرور. دارای هنر:
بی هنر را دیدن صاحب هنر
نیش بر دل میزند چون کژدمی.
سعدی.
اگر هست مرد از هنر بهره ور
هنر خود بگوید نه صاحب هنر.
سعدی.
زبان در دهان ای خردمند چیست
کلید در گنج صاحب هنر.
سعدی.
ورجوع به هنر شود
بی هنر را دیدن صاحب هنر
نیش بر دل میزند چون کژدمی.
سعدی.
اگر هست مرد از هنر بهره ور
هنر خود بگوید نه صاحب هنر.
سعدی.
زبان در دهان ای خردمند چیست
کلید در گنج صاحب هنر.
سعدی.
ورجوع به هنر شود
(حِ کَ مَ)
لغت نامه دهخدا
دارای کمربند، پادشاه:
پرستش نمودش به آیین شاه
که صاحب کمر بود و صاحب کلاه.
نظامی
پرستش نمودش به آیین شاه
که صاحب کمر بود و صاحب کلاه.
نظامی
(حِ عَ مَ)
لغت نامه دهخدا
دارندۀ کار. کننده کار:
ز شغلی کز او شرمساری رسد
به صاحب عمل رنج و خواری رسد.
نظامی
ز شغلی کز او شرمساری رسد
به صاحب عمل رنج و خواری رسد.
نظامی
صاحب زمان: بنگرید به صاحب زمان مردی بزرگ که در عهد و زمان بوجود او متبرک است صاحب زمان
((~. جَ))
فرهنگ فارسی معین
در دوره مغول مأمور تشخیص مالیات و جمع آوری آن، در دوره صفویه کسی که مسئول ضبط و تحویل نوعی ازاموال دیوانی بود